سلام.ممنون به وبلاگم سر زدید. بد جور یاد دبستانم کردم.موفق باشید

سلام.....
وبلاگ شما هم عالییییی و توپ و بللللللا بود...
حال و هوای خاصی هم داشت...
مخصوصا با کوکب خانوم...

به به
به این دلنوشته های زیباتون
به دل نشست

ممنون یار دبستانی من

سلام.. خوب تر بود!
ممنون از حضورتون.

سلام ممنون از شما بسيار هيجان انگيز مي نويسي

سلام. وبلاگ پرمحتوایی داری.از این به بعد سر میزنم.

نمی دونم خدا چه می کنه از دست ما بنده هاش. یه روز خوبیم و رفیق و شاکر روز دیگه شاکی و متوقع بدون اینکه ازش یادی بکنیم. راستی اگه ما بودیم طاقت می اوردیم.
چند وقته از دست جغله نمی تونم یه نفس راحت بکشم . قبل از مسافرتمون سرماخورد و یکماهی طول کشید. حالا بازم مریض شده با کلی تب که مجبورم ساعتی یه بار ساعت بذارم که مبادا خوابم ببره و تبش بره بالا. یادته درسا اصلا مریض نمی شد فکر کنم همش بخاطر مهد و قاطی بودن با بچه هائیه که یکی درمیون مریضن. برا دندوناشم جلسه دوم اصلا همکاری نکرد و فقط یه راه برامون گذاشته . بیهوشی که اصلا نمی تونم درموردش تصمیم بگیرم. با فکرش می خوابم و بیدار می شم . می بینی مامانا چقدر گرفتارن و درگیر. کاش اطرافیان قدر کاراشونو بدونن مخحصوصا بچه ها وقتی بزرگ شدن.

سلام.ممنون از حضورت

منم گاهی متلاطم میشم! این حالتها عادیه شاید...باید به خدا اعتماد کرد

سلام
ممنون که سرزدید، توی کمتر وبلاگی این قدر توقف کرده بودم و همه پست هاشو خونده بودم!! یاد مدرسه کردم و خیلی چیزای دیگه. ما دهه 60 ای ها هم روزگاری داشتیم ها!
موفق باشید، برکت باشد

سلام
.
.
.
آپم .
مختصر .!
مثل همیشه ..
.
.
.
باران
بهانه بود
که تو
زير چتر من
تا انتهای کوچه بيايی
و دوستی
مثل گلی
شکوفه کند در ميانمان . .

شرمنده به خاطر یه مدت نبودن .
بی معرفت نشدم .
وقتم کمه .
ممنون از لطفت ...